Woorden van liefdevolle vriendelijkheid.

“Zonder veiligheid krijgt het leven iets van een nachtmerrie. Wanneer we telkens verloren raken in toestanden als agressie en hebzucht, voortdurend worden gekwetst en zelf anderen kwetsen – is er geen vrede of veiligheid. Als we ’s nachts wakker worden door angst, schuldgevoel en rusteloosheid – is er geen vrede of veiligheid. Wanneer we leven in een wereld van openlijk geweld, die ontstaat door het feit dat mensen monddood worden gemaakt en door de eenzaamheid van onuitgesproken en verzwegen misbruik – is er geen vrede of veiligheid.”

In het boeddhisme is er een methode om onszelf te bevrijden van onze innerlijke kwellingen. Het is een beoefening om in contact te komen met ons verlangen naar een diepere liefde voor onszelf en een grotere verbondenheid met anderen.

Een onderdeel van deze methode is het ontwikkelen van liefdevolle vriendelijkheid.

Als je dit wil doen oefenen, ga je op een ontspannen manier zitten en neem je even de tijd om tot jezelf te komen. Je herhaalt dan zachtjes woorden die zinvol zijn in verband met wat we wensen, eerst voor onszelf en dan voor anderen.

We beginnen met vriendelijkheid voor onszelf.

“Moge ik vrij zijn van gevaar.” We beginnen welwillendheid en liefdevolle vriendelijkheid naar onszelf te hebben met de wens dat we vrij zijn van gevaar en veilig zullen zijn. Uiteindelijk wensen we dat alle wezens en wijzelf ook een veilig toevluchtsoord hebben en vrij zijn van innerlijke kwelling en uiterlijk geweld. Deze diepe wens, “Moge ik vrij zijn van gevaar”, is het traditionele begin. Andere zinnen kunnen zijn: “Moge ik veilig zijn” en “Moge ik vrij zijn van angst”.

Je zegt deze zinnen in een rustig tempo. Met elke zin geef je jezelf een geschenk. Als je aandacht wordt afgeleid of er komen problematische gevoelens of herinneringen op, probeer ze dan met een vriendelijke instelling lost te laten en ga opnieuw terug naar de wens’.

De andere wensen zijn:

“Moge ik innerlijk gelukkige zijn.”

“Moge ik mij lichamelijk goed voelen.”

“Moge ik weldadige tevredenheid kennen.”

Deze tekst is gebaseerd op het werk van Sharon Salzberg ‘Liefdevolle vriendelijkheid, een ander perspectief op geluk’.

Liefdevolle vriendelijkheid is een centraal element in de beoefening van verbindende en geweldloze communicatie. Wil je graag meer ontdekken hoe je deze houding kan ontwikkelen voor jezelf en voor je relaties? Lees dan het werk van Sharon Salzberg. Of bekijk dan het aanbod op mijn website: https://fredericghys.be/workshop/

If you can start the day without caffeine or pep pills,
If you can be cheerful, ignoring aches & pains,
If you can resist complaining & boring people with your troubles,
If you can understand when loved ones are too busy to give you time,
If you can overlook when people take things out on you when, through no fault of yours, something goes wrong,
If you can take criticism & blame without resentment,
If you can face the world without lies & deceit,
If you can conquer tension without medical help,
If you can relax without liquor,
If you can sleep without the aid of drugs…
Then you are probably a dog.
(Unknown author)

(picture: me and Steffi – aka ‘dog’ in Israel)

De tekst heb ik leren kennen via deze lezing van Tara Brach: www.youtube.com/watch?v=CuJtHRQYaUQ&t=665s 

“Oorlog en vrede starten in de harten van individuen. Vreemd genoeg, willen alle wezens in vrede leven. Maar over de generaties heen, blijkt onze methode om vrede te bekomen niet bijzonder effectief: we streven naar vrede en geluk door ten oorlog te trekken. Dat kan gebeuren op het niveau van onze thuissituatie, of in relatie met de mensen die dicht bij ons staan. Misschien komen we thuis van het werk, en zijn we moe en willen we gewoon een beetje vrede. Maar thuis breekt de hel los, voor een of andere reden, en dus beginnen we te roepen tegen anderen. Wat is onze motivatie? We willen een beetje geluk en gemak en vrede, maar we winden ons nog meer op, en de mensen rond ons worden ook meer opgewonden en opgejaagd. Dit is een vertrouwd scenario in onze huizen, op ons werk, in onze gemeenschappen, zelfs wanneer we met onze auto of fiets rijden. We rijden over de weg en iemand snijdt ons net voor onze neus de pas af, en wat dan? Wel, we vinden dit niet leuk, dus we draaien ons raam naar beneden en roepen naar hen.
Oorlog begint wanneer we onze harten verharden, en we verharden ze heel snel – op kleine manieren en dan in meer ernstige, grote manieren, zoals haat of vooroordelen – van zodra we ons oncomfortabel voelen. Het is triest, in feite, omdat onze motivatie om onze harten te verharden, voortkomt uit het verlangen om gemak te ervaren, om een zekere vrijheid te bekomen van de pijn, de stress of het ongemak dat we voelen.”

Hoe kan je vrede op een effectieve manier oefenen? Ontdek het in de workshops geweldloze communicatie. Voor meer informatie klik hier -> www.fredericghys.be/workshop/

(citaat Pema Chödrön, Practicing peace, 2014; mijn vertaling)

Uit een documentaire over ‘Een cultuur van vrede in scholen met geweldloze communicatie’.

“Ik heb ontdekt dat wij allemaal onze eigen goede redenen hebben om te doen wat we doen.

Achter elke handeling zit er een behoefte. Achter elk gedrag zitten er gevoelens en een behoefte.

Wanneer je dat ziet, dan kan je mensen helpen om met conflicten of moeilijke situaties om te gaan, op een manier die goed voelt.

Het is iets wat mij persoonlijk veranderde. Het is niet gewoon een methode die ik gebruik. Het verandert iets in mij en in de manier waarop ik omga met mensen.

Het is echt fundamenteel. Ik denk dat dit het belangrijkste is in Geweldloze Communicatie.

Ik luister anders naar mensen, en ik spreek ook anders.

Ik ben me bewust van een verandering in mij, innerlijke rust is belangrijk geworden. Het creëert een nieuwe manier van zijn.

Ik kom in een klas en ik voel me veel meer op mijn gemak en ik ben in staat om ruimte te geven aan anderen.

Ik kom altijd in een klas met een heleboel zaken die ik voorbereid heb om te leren. Maar ze zijn pas in staat om te leren, als ze eerst kunnen zeggen hebben wat belangrijk is voor hen.

Dat is de reden dat ik kleine oefeningen heb geïntroduceerd zoals de ‘check-in’

Ze weten dat als ik hier ben dat niemand zal veroordeeld worden.

Er zijn duidelijke grenzen over de manier waarop we met elkaar praten. Als er een conflict ontstaat – dan weten ze dat er naar hen zal geluisterd worden – en dat ik er alles zal aan doen dat beide partijen elkaar begrijpen.

Wanneer kinderen van streek zijn, kwaad en triest, dan probeer ik innerlijke kalmte te brengen bij hen, door zelf rustig te zijn. Door stil te zijn. Door te luisteren. Door korte vragen te stellen. Een kind zichzelf laten uitdrukken en al zijn tranen wenen. Of door hen te laten hun redenen te vertellen. Ik toon hen dat ik hier ben, dat ik hier blijf en dat ik hen probeer te ondersteunen. Door hen te vragen wat ze nodig hebben. Dit met geduld.

Voor ik begon met Geweldloze Communicatie, concentreerde ik me op het kind dat pijn had, het kind dat overstuur was. Vervolgens stak ik veel tijd in het bijsturen van de andere ‘Je mag niet slaan… in plaats daarvan zou je beter…. ‘ Nu ben ik beter geworden in te vragen ‘Wat is het dat je nodig hebt’? ‘Wat voel je nu?’ ‘Wat zou jij willen?’ Ik focus me nu ook op het kind dat zich onfortuinlijk heeft gedragen. Dat maakt een groot verschil.

Kinderen die slaan, die roepen, die zich gewelddadig gedragen – dat zijn de kinderen waarop ik me moet focussen.

Wat zijn hun goede redenen om zich zo te gedragen?

Welke pijn dragen ze in zich?

Wat is het dat ze echt willen en nodig hebben?

Wat proberen ze te zeggen?

Welke behoeften proberen ze te vervullen?

Wat hebben ze nodig?

Ze krijgen meer contact met zichzelf.

Ze worden beter in het tonen van empathie voor andere kinderen.

Dat is wat me helpt om ‘een cultuur van vrede’ te creëren in mijn klas, en bij de kinderen waarmee ik omga.

Wat er nu verandert is in mij, is dat ik ben beginnen begrijpen dat er iets in ons allemaal omgaat, in onze harten. Ook in de mensen die dingen doen die we niet graag hebben.

En ik hoop dat dit begrip zich zal verspreiden bij de kinderen.

Verantwoordelijkheid nemen voor je eigen gevoelens – jezelf begrijpen.

.Er zijn vaak momenten waarop we onze behoeften niet kunnen vervullen of bevredigen. Momenten wanneer we onze behoeften aan de kant schuiven.

Dat creëert spanning. Dat is waar ik hen kan helpen om zichzelf beter te begrijpen. En dit is waar ik hen kan helpen om anderen te begrijpen.

Het is niet verboden om met elkaar in discussie te gaan, of om het oneens te zijn met elkaar. Alle conflicten zijn welkom.

Het belangrijst is dat de kinderen het bewustzijn ontwikkelen om te luisteren naar elkaar.

Wanneer ze het oneens zijn, in discussie gaan of in een conflict terecht komen, dan is er een goede reden voor, diep vanbinnen.

Er zijn gevoelens en behoeften achter hun gedrag en, achter de manieren die ze gekozen hebben om zich uit te drukken. Deze gevoelens en behoeften zijn echt de moeite waard om naar te luisteren.

Deze documentaire kan je bekijken op youtube:

Deel 1: www.youtube.com/watch?v=GTeQbzys3tw 

De documentaire is gemaakt door Kirsten Kirstensen. 

In mei 2019 heb ik een tweedaagse opleiding gevolgd bij deze Deense trainer. Het thema was ‘Education for life with non violent communication.’

Wat is onze intentie wanneer we met iemand communiceren?

De intentie is de houding waarmee we iets doen. Onze onderliggende bedoeling.

Aan iedere handeling – als je naar een winkel loopt, een vriend belt, een stap zet, naar je werk gaat – ligt een intentie, een motivatie die je in beweging brengt, ook al realiseer je je dit niet altijd.

De tijd gaat snel. Op een dag merk je tot je grote schrik dat je leven bijna voorbij is en mogelijk heb je geen idee wat je met al je tijd hebt gedaan. Misschien heb je dagen verspild omdat je boos, bang of jaloers was. We gunnen onszelf nauwelijks de tijd en ruimte voor de vraag: doe ik wel wat ik het liefst zou doen met mijn leven? We zijn vaak zo druk met van alles en nog wat ,dat we zelden een ogenblik de tijd nemen om diep te kijken naar onze belangrijkste verlangens.

De intentie bepaalt dus ook de kwaliteit van onze communicatie. Daarom is het waardevol om stil te staan bij de vraag welk soort relaties we willen.

De intentie van geweldloze communicatie is om wederzijds begrip en respect in relaties te brengen.

Wanneer we verbindend willen communiceren, koesteren we de intentie om steeds de mens in de ander te zien, ook wanneer we kwaad zijn of wanneer ‘we geen zin hebben om ons te verbinden’.

De intentie herinnert ons eraan dat we de connectie met de ander en onszelf waarderen.

De andere intentie van geweldloze communicatie is,  het leven mooier te maken. Om bij te dragen aan het leven. Om bij te dragen aan vrede en geluk in onze relaties.

(lees verder onder de afbeelding)

Vaak zijn we ons niet bewust van onze intentie. Wanneer we ons bewust worden van onze intentie, krijgen we meer keuzes en dus meer vrijheid.

Lees bijvoorbeeld deze situatie:

Ik beslis om de schotels te wassen die iemand heeft laten staan in de pompbak. Mijn intentie kan zijn dat ik de andere persoon schuldig kan laten voelen. Ik wil hem of haar een lesje leren over hoe dingen zouden ‘moeten’ gedaan worden. Als ik me bewust word van mijn intentie, dan kan ik kiezen om verder te gaan of ik kan kiezen om een andere keuze te maken. Wanneer ik beslis om de schotels te wassen, kan ik dat ook doen omdat ik wil bijdragen aan een mooiere en meer aangename leefomgeving.

Soms gebruiken we ook macht. Soms gebruiken we macht om te beschermen. Of we gebruiken macht om te straffen. In het voorbeeld hieronder, ontdekt de verteller dat zij de subtiele intentie had om te straffen, terwijl het eerder leek of ze de intentie had om te beschermen:

Wanneer we macht gebruiken, hebben we soms de intentie om de andere pijn te doen. Soms gebruiken we de macht om de ander te beschermen. Bijvoorbeeld, ik pak een kind vast dat zomaar over de straat ging lopen. Geërgerd grijp ik het kind redelijk hard bij de arm terwijl ik het meesleur naar het voetpad.  Wanneer er gevraagd wordt naar de intentie achter mijn handeling, zou ik kunnen zeggen dat ik vastgreep omdat ik het kind wil beschermen voor het verkeer. Wanneer er gevraagd zou worden om er verder over na te denken, zou ik kunnen toevoegen dat het mijn intentie was om hem duidelijk te maken dat op straat lopen onaangename gevolgen kan hebben. Enkel wanneer ik nog dieper zou kijken dan zou ik zien dat, in mijn ergernis, ik ook de intentie heb om hem pijn te doen als een soort van straf voor wat hij gedaan heeft.

Wanneer we ons bewust worden van onze intentie, kunnen we misschien onze intentie veranderen…

Je kan het bewustzijn van hoe je wil zijn, oefenen in je dagelijks leven.

Sta elke dag een paar keer stil bij de vraag:

1. Wat was mijn intentie in wat ik deed of zei?
2. Wat is mijn intentie in wat ik nu doe of nu zeg?
3. Wat is mijn intentie in wat ik plan te zeggen of te doen?

Misschien kan je deze oefening al eens doen met het lezen van deze tekst.

-Wat was je intentie voor het lezen van deze tekst?

-Welke intentie heb je voor je toekomstige ontmoetingen vandaag?

(Bron: NVC Toolkit for Facilitators. Ray Gill, Lucy Leu, Judi Morin. 2009 ; Afbeelding: Rembrandt van Rijn, Jong meisje aan het venster, 1645 ,Dulwich Picture Gallery, Londen; Stilte, luisteren in een wereld van lawaai. Thich Nhat Hanh, 2015, Uitgeverij Ten Have)